Hoe ik van creatieve standhouder naar workshop paviljoen organisator ging.
Hoe ik van creatieve standhouder naar workshop paviljoen organisator ging.
We praten een jaar of tien terug. Ik had al een aantal jaar de workshop studio draaiend en ik verveelde me stierlijk. Ik ben zo’n type, die het bedenken van workshops en creatieve producten geweldig vond maar het geven van workshops dus niet.
Ik vond dat het tijd werd voor een andere koers en wilde meer.
Via via kwam ik erachter dat de Huishoudbeurs nog plaats moest vinden dat jaar.
En dat ze op zoek waren naar creatieve ondernemers die workshops wilde geven.
Nou daar gaat mijn brein mee aan de haal hoor.
Voor ik het wist had ik ja gezegd, een assortiment gemaakt met verkoop spullen, workshop bedacht en gaan met die banaan. Ik had serieus nog nooit een stap op de beursvloer in de Rai of op de Huishoudbeurs gezet. Maar dacht er lopen zoveel vrouwen rond, dus dat is waar ik moet zijn.
Nou de reacties waren niet van de lucht hoor.
Ga jij naar de Huishoudbeurs? Koop vast een trolley. Lekker gratis, graaien!!!! En vergeet je pittige korte kapsel niet.
Aangekomen tijdens opbouw was het even schrikken. Ik heb altijd last van het denken in plaatjes (meestal zijn die grootst), maar dit plaatje had ik dus niet aan zien komen.
Een betonnen parkeerplaats met plastic planten en campingtafels waar de workshops plaats moesten vinden. Gebouwd in een vierkant dus ik stond ook nog eens compleet afgesloten van alle gangpaden.
Daarnaast waren mijn mede standhouders de werkende leeftijdsgrens al jaren gepasseerd, en bleek de mevrouw die dit “allll jareeeen” organiseerde een echte platte amsterdamse incl tijgerprint jurk en bijpassende grote waffel. Tegenvaller dus. En ook niet volgens afspraak want ze hadden het geschetst als een centrale plek incl leuke aankleding en leuke workshops.
Onder leuke workshops schaarde ze op dat paviljoen. Servetten plakken, breien, kippengaas kippen creëren en een ketting rijgen. Je snapt dat ik daar niet heel enthousiast van werd.
Nu ben ik van nature altijd positief. Dus ik dacht dit komt goed want ik heb wel een leuk assortiment en er lopen toch ook wel wat jonge mensen rond.
Nadat ik mijn stand verbouwd had ging de rest van zelf die week. Maar de jaloerse blikken van de overige standhouders staan in mijn geheugen gegrift.
Deze ondernemers waren 2 dingen vergeten. Namelijk dat creativiteit ook hip kan zijn en dat ze met de tijd hadden mee moeten gaan. Er liepen echt heel veel jonge mensen die op zoek waren naar materiaal en nieuwe inspiratie. Drie keer raden waar ze dat konden krijgen:)
Halverwege de week kon ik het toch niet laten en besloot de organisatie op te zoeken om aan te geven dat het eigenlijk te gek voor woorden was dat de huishoudbeurs. De grootste beurs van Nederland zo’n oubollig paviljoen neerzet, terwijl ze juist wilde mikken op een nieuwe jonge doelgroep. En wat bleek, ze schaamde zich eigenlijk dood en wilde heel graag nieuwe input. Of ik mee wilde denken.
Ondertussen had ook de mevrouw in tijgerkleed lucht gekregen dat ik met de organisatie had gesproken. Ik zal jullie de verbale tirade besparen.
Een week later zat ik dus op kantoor in de Rai mijn visie op creativiteit te vertellen en had ik met een week een contract in the pocket. Met hoe ik het anders ging doen.
Nu klinkt dat heel cool natuurlijk. Doet ze even… maar niets is minder waar hoor. Dikke vette zenuwen maar het bleken ook mensen die zoekend waren in een branche die ze niet kende.
Ga het maar doen!, We geloven erin waren de letterlijke woorden van de organisatie. Nou dat was maar goed dat hun erin geloofde want ik dacht alleen maar “ik ook altijd met mijn grote mond”
De mevrouw met tijgerkleed heeft me later nog eindeloze mails gestuurd en kwam me zelfs
“Ǵezellig“ opzoeken tijdens de editie het jaar daarna. Gelukkig was er beveiliging.
De jaren daarna bleven de M2 groeien. Timmerde ik winkels en proeftuinen uit de grond. Bouwde ik paviljoens en sloot contracten met winkeliers voor gave producten. Voor veel ondernemers waren dit de eerste beurzen waar ze stonden. Ik heb zo ontzettend genoten van al die dagen hard werken en al die leuke samenwerkingen.
En toen kwam Corona………
Mijn bedrijf werd anders vormgegeven en ik bleef geloven in het feit dat deze beurs zo veel kan opleveren voor alle creatieve ondernemers dat ik dit niet wilde opgeven. Het past voor mij mooi in het plaatje van de coaching en het creëren van een proeftuin voor je creatieve bedrijf. En daar waren ze het op de beurs gelukkig mee eens.
Dus dit jaar voor het eerst in een andere vorm. Niet voor de standhouders maar voor mij.
Want na jaren 11 dagen knallen op de beursvloer. Kijk ik nu mee vanaf de zijlijn en geniet ik van het succes dat alle creatieve ondernemers hebben. Volgend jaar weer?
